THE MOST BEAUTIFUL SHORT LOVE STORIES in Assamese Language

© Provided by Bodopress News:Who doesn't enjoy reading inspiring short love stories from all over the world? 

 THE MOST BEAUTIFUL SHORT LOVE STORIES in Assamese Language. 

Who doesn't enjoy reading inspiring short love stories from all over the world? After all, life has written the most beautiful love story possible. For more information, check out our cute love quotes. 

আটাইতকৈ ধুনীয়া চুটি প্ৰেমকাহিনী

গোটেই পৃথিৱীৰ পৰা প্ৰেৰণাদায়ক চুটি প্ৰেমকাহিনী পঢ়ি কোনে উপভোগ নকৰে? যি কি নহওক, জীৱনে সম্ভৱ আটাইতকৈ ধুনীয়া প্ৰেমকাহিনী লিখিছে। অধিক তথ্যৰ বাবে, আমাৰ মৰমলগা প্ৰেমৰ উদ্ধৃতিবোৰ চাওক।

প্ৰেম।

যেতিয়া চলচ্চিত্ৰ বা উপন্যাসত স্ক্ৰিপ্টেড প্ৰেমকাহিনীৰ তুলনা কৰা হয়, বাস্তৱ জীৱনৰ সমকক্ষজনে বহুত বেছি সঁচা অনুভৱ কৰে। নিম্নলিখিতবোৰত, আপুনি বাস্তৱ জীৱনৰ হৃদয়স্পৰ্শী চুটি প্ৰেমকাহিনী বিচাৰি পাব পাৰে যিবোৰ লেখকেও ভাবিব নোৱাৰে। এইবোৰ প্ৰেমৰ বিষয়ে মৰমলগা চুটি গল্প যিয়ে আপোনাক প্ৰেমৰ অবিশ্বাস্য শক্তি পাহৰি নাযাবলৈ সহায় কৰিব।

"কাৰোবাৰ দ্বাৰা গভীৰভাৱে প্ৰেম কৰাটোৱে আপোনাক শক্তি প্ৰদান কৰে, আনহাতে কাৰোবাক গভীৰভাৱে প্ৰেম কৰিলে আপোনাক সাহস দিয়ে।"

গভীৰভাৱে প্ৰেম কৰা

ইয়াত পৃথিৱীৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ শক্তিৰ প্ৰেৰণাদায়ক বাস্তৱ জীৱনৰ প্ৰেমকাহিনীবোৰ ইয়াৰ বহুগুণে প্ৰকাশ িত হৈছে। ইয়াৰে কিছুমান কাহিনী ধেমেলীয়া, আনবোৰে আপোনাক হাঁহিব। কিন্তু তেওঁলোক সকলোৱে আপোনাক প্ৰেমৰ মহান শক্তি আৰু ই কেনেকৈ প্ৰতিটো বাধা অতিক্ৰম কৰিবলৈ সক্ষম হয় তাৰ বিষয়ে গভীৰভাৱে সৈমান কৰিব।

প্ৰেমৰ এই আচৰিত কাহিনীবোৰ উপভোগ কৰক। আটাইতকৈ ধুনীয়া চুটি প্ৰেমকাহিনী

চিৰযুগমীয়া প্ৰেম

এদিন কামত আমাণ্ডাই এটা ধুনীয়া ফুলৰ থোপা পাইছিল। ইয়াত, তাই 11 টা ফুল গণনা কৰিছিল আৰু ইয়াত এটা চমু টোকা পাইছিল। ইয়াক ধুনীয়া আখৰত লিখা হৈছিল আৰু কোৱা হৈছিল:

"আপোনাৰ প্ৰতি মোৰ প্ৰেম এই ফুলৰ শেষ ফুলটো মৰি যোৱাৰ দিনলৈকে থাকিব।"

তোমাৰ প্ৰতি মোৰ প্ৰেম

টোকাটো তাইৰ স্বামীৰ পৰা আছিল যি ব্যৱসায়িক ভ্ৰমণলৈ গৈছিল। বাৰ্তাটো কি বনাব সেই বিষয়ে নিশ্চিত নহয়, তাই সন্ধিয়া ঘৰলৈ গৈ ফুলবোৰ পানীৰে তিয়াই দিছিল। এদিন ৰ পিছত সিটো ফুল অলপ কম ধুনীয়া হৈ পৰিছিল যেতিয়ালৈকে সেই সকলোবোৰ মৰি নাছিল। এটা ফুলৰ বাহিৰে সকলো। এইটো সেই দিন আছিল যেতিয়া তাই অনুভৱ কৰিছিল যে ফুলৰ থোপাটোত এটা কৃত্ৰিম ফুল আছে যি চিৰকাল থাকিব।

চাইকেল যাত্ৰা

এয়া ১৯৭৫ চনৰ কথা, যেতিয়া চুইডিছ ৰাজপৰিয়ালৰ এগৰাকী ১৯ বছৰীয়া ছাত্ৰ চাৰ্লট ভন স্লেডভিনে এজন প্ৰতিভাশালী শিল্পীৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত প্ৰতিকৃতি পাবলৈ ভাৰত ভ্ৰমণ কৰে। শিল্পীজনৰ জন্ম নিম্নতম জাতিৰ এক দৰিদ্ৰ ভাৰতীয় পৰিয়ালত হৈছিল, যাক "অস্পৃশ্য" বুলিও জনা যায়। অবিশ্বাস্যভাৱে কঠিন পৰিস্থিতিৰ স্বত্বেও, প্ৰদ্যুম্ন কুমাৰ মহানন্দিয়া নামৰ শিল্পীজনে এজন প্ৰতিভাশালী চিত্ৰশিল্পী হিচাপে এক অসামান্য খ্যাতি অৰ্জন কৰিছিল। তেওঁৰ খ্যাতিৰ বাবে চাৰ্লট ভন স্লেডভিনে তাইৰ প্ৰতিকৃতি সম্পন্ন কৰিবলৈ ভাৰতলৈ গোটেই পথ ভ্ৰমণ কৰিছিল।

দুয়ো প্ৰেমত পৰিছিল

প্ৰতিকৃতিটো শেষ হোৱালৈকে, দুয়ো প্ৰেমত পৰিছিল। প্ৰদ্যুম্না চাৰ্লটৰ সৌন্দৰ্যৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈছিল। আগতে কেতিয়াও তেওঁ পশ্চিমীয়া পৃথিৱীৰ এগৰাকী অধিক ধুনীয়া মহিলাক দেখা নাছিল। তেওঁ তাইৰ সকলো সৌন্দৰ্য প্ৰতিকৃতিত ধৰি ৰাখিবলৈ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ চেষ্টা কৰিছিল, তথাপিও কেতিয়াও সম্পূৰ্ণৰূপে সফল হোৱা নাছিল। তথাপিও, প্ৰতিকৃতিখন চমৎকাৰ আছিল আৰু চাৰ্লট তেওঁৰ সৰলতা আৰু তেওঁৰ সুন্দৰ চৰিত্ৰৰ বাবে পৰিছিল। তেওঁৰ বাবে, তাই স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে ভাৰতত দীঘলীয়া সময় থাকিবলৈ সিদ্ধান্ত লৈছিল। কেইদিনমানৰ ভিতৰত সপ্তাহ আৰু তাৰ পিছত আনকি মাহহৈ পৰিছিল। দুয়োজন ইমান গভীৰভাৱে প্ৰেমত পৰিছিল যে তেওঁলোকে পৰম্পৰাগত ভাৰতীয় ৰীতি-নীতি অনুসৰি বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল।

দুৰ্ভাগ্যবশতঃ, সেই সময় আহিল যেতিয়া চাৰ্লটে লণ্ডনত পঢ়া-শুনা সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ পুনৰ গুচি যাব লগা হৈছিল। হাজাৰ হাজাৰ মাইল দুয়োকে পৃথক কৰিছিল কিন্তু ইজনে সিজনৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ অনুভূতি কেতিয়াও সলনি হোৱা নাছিল। তেওঁলোকে চিঠিৰ জৰিয়তে সম্পৰ্কত আছিল, যিবোৰ তেওঁলোকে প্ৰায় সাপ্তাহিকভাৱে ইজনে সিজনৰ সৈতে বিনিময় কৰিছিল। স্বাভাৱিকতে, নৱদম্পতিহালে ইজনে সিজনৰ মাজত থকা দূৰত্বৰ সৈতে ভয়ানকভাৱে যুঁজ িছিল। চাৰ্লটে তাইৰ স্বামীক এয়াৰ টিকট কিনিবলৈ প্ৰস্তাৱ দিছিল, যিটো তেওঁ অস্বীকাৰ কৰিছিল। তেওঁ কেৱল প্ৰথমে পঢ়া-শুনা সম্পূৰ্ণ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লোৱা নাছিল, কিন্তু তেওঁ নিজৰ চৰ্তাৱলীঅনুসৰি তেওঁৰ জীৱনৰ প্ৰেমৰ সৈতে পুনৰ মিলিত হোৱাৰ বাবেও মন স্থিৰ কৰিছিল। তেওঁ আনকি তাইক প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল যে তেওঁ তাইক পুনৰ চাবলৈ যিকোনো কৰিব।

প্ৰদ্যুম্নৰ পঢ়া শেষ হোৱাৰ পিছত, তেওঁ নিজৰ সকলো সম্পত্তি লৈ বিক্ৰী কৰিলে। দুৰ্ভাগ্যবশতঃ, তেওঁ উপাৰ্জন কৰা ধন আনকি বিমানৰ টিকটৰ ওচৰলৈও অহা নাছিল। তেওঁ কেৱল এটা সস্তা আৰু ব্যৱহৃত চাইকেল বহন কৰিব পাৰিছিল। বহুতে যথেষ্ট হতাশ হ'লহেঁতেন, কিছুমানে আনকি এৰি দিলেহেঁতেন। কিন্তু প্ৰদ্যুম্ন নহয়। কঠিন পৰিস্থিতিবোৰে তেওঁক তেওঁৰ প্ৰিয় পত্নীক পুনৰ দেখা পোৱাৰ পৰা বিৰত ৰাখিবলৈ দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে, তেওঁ তাইক পুনৰ চাবলৈ যি আছিল তাক ব্যৱহাৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত টো পূৰণ কৰিছিল। একোৱেই তেওঁক তেওঁৰ পত্নীৰ সৈতে পুনৰ মিলিত হোৱাত বাধা দিব নোৱাৰিলে, আনকি ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ আধা অংশত এক ক্লান্তিকৰ চাইকেল যাত্ৰা।

তেওঁৰ সিদ্ধান্ত আছিল ভাৰতৰ পৰা পশ্চিমীয়া বিশ্বলৈ চাইকেল যাত্ৰাৰ আৰম্ভণি। প্ৰদ্যুম্নাই তেওঁৰ প্ৰচেষ্টাক আৰ্থিকভাৱে সমৰ্থন কৰিবলৈ তেওঁৰ সকলো চিত্ৰ আৰু ব্ৰাছ লগত লৈ গৈছিল। তেওঁৰ যাত্ৰাই তেওঁক আঠখন দেশৰ মাজেৰে লৈ গৈছিল আৰু চাৰি মাহতকৈও অধিক সময় লৈছিল। কিন্তু অৱশেষত, তেওঁ চুইডেনত চাৰ্লটৰ গৃহচহৰত উপস্থিত হৈছিল আৰু অৱশেষত তাইক পুনৰ দেখিছিল। তেতিয়াৰ পৰা, দুয়োজনে কেতিয়াও ইজনে সিজনৰ কাষ এৰি যোৱা নাছিল।

যিজন মানুহে এটা পৰ্বত স্থানান্তৰ কৰিছিল

এনে কিছুমান মানুহ আছে যিয়ে কয় যে প্ৰেমে পৰ্বতবোৰ স্থানান্তৰ কৰিব পাৰে। এইটো শাৰীৰিকভাৱে সম্ভৱ নহ'ব পাৰে, কিন্তু দশৰথ মাঁঝি, যাক 'মাউণ্টেইন মেন' বুলিও জনা যায়, একেবাৰে ওচৰলৈ আহিছিল। জীৱনৰ এটা দিনত, তেওঁৰ পত্নীওচৰৰ পাহাৰ পাৰ হৈ যাওঁতে বাগৰি পৰিছিল আৰু নিজকে গুৰুতৰভাৱে আঘাত কৰিছিল। তাইক দ্ৰুত চিকিৎসা সহায়ৰ প্ৰয়োজন আছিল, কিন্তু পাহাৰৰ বাবে সেয়া সম্ভৱ হোৱা নাছিল যি তেওঁলোকৰ সৰু গাওঁখনক পৰৱৰ্তী চহৰৰ পৰা পৃথক কৰিছিল। দুখজনকভাৱে, দশৰথে ইয়াৰ বিষয়ে কিবা কৰাৰ আগতে তেওঁৰ পত্নীগুৰুতৰ আঘাতৰ ফলত মৃত্যুবৰণ কৰিছিল। সেই ৰাতি আছিল যেতিয়া দশৰথ মাঁঝিয়ে তেওঁৰ গাওঁখনক চিকিৎসা সহায়ৰ সহজ প্ৰৱেশাধিকাৰ দিয়াৰ বাবে পৰ্বতৰ মাজেৰে এটা সৰু পথ তৈয়াৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল।

22 বছৰ কাম কৰাৰ পিছত

এইটো এটা উচ্চাভিলাষী পৰিকল্পনা আছিল আৰু ইয়াৰ বাবে তেওঁক যথেষ্ট উপহাস কৰা হৈছিল। কিন্তু সৰ্বাধিক দৃঢ়তা আৰু ইচ্ছাশক্তিৰে ২২ বছৰ কাম কৰাৰ পিছত, পাহাৰত এটা পথ খোদিত কৰা হৈছিল। যদিও প্ৰথমতে তেওঁক তেওঁৰ চহৰখনক ওচৰৰ চহৰখনলৈ সহজে প্ৰৱেশ কৰিবলৈ দিয়াৰ লক্ষ্যৰ বাবে উপহাস আৰু উপহাস কৰা হৈছিল, অৱশেষত তেওঁ সফল হৈছিল। তেওঁৰ জীৱনৰ কামে দুয়োখন চহৰৰ মাজৰ দূৰত্ব ৫৫ কিলোমিটাৰৰ পৰা মাত্ৰ ১৫ কিলোমিটাৰলৈ হ্ৰাস কৰাত সহায় কৰিছিল, যাতে আকৌ কেতিয়াও এনে ঘটনা ঘটিব নোৱাৰে।

এটা উপযুক্ত প্ৰম নিশা

এলেক্স আৰু তেওঁৰ আইতাৰ সদায় ইজনে সিজনৰ সৈতে এক অনন্য সম্পৰ্ক আছিল। তেওঁ তাইৰ সৈতে ঘন্টাৰ পিছত ঘণ্টা অতিবাহিত কৰিব, আইতাৰ জীৱনজোৰা কাহিনী শুনিব। তাই এবাৰ তাক কৈছিল যে তাই উচ্চ বিদ্যালয়ৰ পৰা স্নাতক হোৱাৰ বহু দিনৰ পিছত তেওঁৰ ককাকক লগ পাইছিল। এইটোৱেই কাৰণ আছিল যে তাইক কেতিয়াও প্ৰমলৈ যাবলৈ কোৱা হোৱা নাছিল। যেতিয়া এলেক্সৰ প্ৰমৰ দিনটো আহিছিল, তেতিয়া তেওঁৰ আইতাই তেওঁৰ বাবে ইমান উৎসাহিত হৈছিল। তাই তাক কেইবা মাহ ধৰি টকা সঞ্চয় কৰা দেখিছিল যাতে সি এটা টাক্সেডো আৰু আনকি লিমুজিন ও বহন কৰিব পাৰে। তেওঁৰ আইতাই আগ্ৰহেৰে অপেক্ষা কৰিছিল যে এলেক্সে কাক প্ৰমলৈ লৈ যাব। কিন্তু তাইক আচৰিত কৰি তেওঁ তাইক কৈছিল যে তেওঁ তাইক প্ৰমলৈ লৈ যাব। তেওঁ তাইক কৈছিল যে প্ৰতিগৰাকী মহিলাই প্ৰমলৈ যোৱাৰ যোগ্য, তেওঁলোকৰ বয়স 18 বা 80 হ'লেও।

দ্বিতীয় তাজমহল

দ্বিতীয় তাজমহল নিৰ্মাণৰ কাহিনী আৰম্ভ হয় যেতিয়া ফাইজুল হাছান কোৱাড্ৰি আৰু তেওঁৰ পত্নী তাজামুলি বেগমে উপলব্ধি কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে যে তেওঁলোকৰ বিবাহ সন্তানহীন হৈ থাকিব। এইটো এটা কঠিন পৰিস্থিতি, বিশেষকৈ তাজামুলিৰ বাবে যিয়ে প্ৰশ্ন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে যে তাইৰ মৃত্যুৰ পিছত কোনোবাই তাইক কেতিয়াবা মনত ৰাখিব নেকি। তেওঁৰ দুখী পত্নীৰ দ্বাৰা আপ্লৱিত হৈ ফাইজুলে তাইক এটা স্মৃতিস্তম্ভ নিৰ্মাণ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল যাতে তেওঁৰ ধুনীয়া পত্নীক বহু শতাব্দী ধৰি স্মৰণ কৰিব পৰা যায়। তেওঁৰ সিদ্ধান্তই বিখ্যাত ভাৰতীয় স্মৃতিস্তম্ভৰ এক স্কেল-ডাউন প্ৰতিকৃতি নিৰ্মাণৰ আৰম্ভণি চিহ্নিত কৰে। এইটো এতিয়া এটা স্থান হৈ পৰিছে যিয়ে প্ৰতি বছৰে বহুতো পৰ্যটকক আকৰ্ষিত কৰে।

এজন ভাৰোত্তোলকে প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে

যেতিয়া চুচানে টিভিত এটা প্ৰতিযোগিতাৰ সময়ত অষ্ট্ৰিয়াৰ ভাৰোত্তোলক মেথিয়াছ ষ্টেইনাৰক দেখিছিল, তাই লগে লগে তেওঁৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হৈ পৰিছিল। তাই খেলুৱৈজনক লগ কৰিবলৈ ইমান দৃঢ় প্ৰতিজ্ঞ আছিল যে তাই টিভি ভাষ্যকাৰসকলক ইমান দিন ধৰি তেওঁৰ যোগাযোগৰ বিৱৰণ বিচাৰি আছিল যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকে অৱশেষত হাৰ মানি নাছিল। এবাৰ তাইৰ ইমেইল ঠিকনা পোৱাৰ পিছত, তাই তেওঁৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিছিল আৰু তেওঁলোক দুয়ো ইজনে সিজনক লগ কৰিবলৈ সন্মত হৈছিল। এইটো প্ৰথম দৰ্শনত প্ৰেম আছিল আৰু দুয়োপ্ৰথমবাৰৰ বাবে লগ পোৱাৰ পিছত বিয়া হৈছিল।

যুৱ ভাৰোত্তোলকজনে তেওঁৰ পত্নীৰ বাবে জাৰ্মানীলৈ গুচি গৈছিল আৰু জাৰ্মান নাগৰিকত্বৰ বাবে আবেদন কৰিছিল। তেওঁ তাইৰ ইমান প্ৰেমত পৰিছিল যে তেওঁ তাইক প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল যে তেওঁ এদিন তাইক অলিম্পিকপদক আনিব। মেথিয়াছ ষ্টেইনাৰে তেওঁৰ প্ৰতিশ্ৰুতি পালন কৰিবলৈ সংকল্পবদ্ধ আছিল, কিন্তু বস্তুবোৰ বেলেগ ধৰণে আহিছিল। ২০০৭ চনত তেওঁৰ ধুনীয়া পত্নী চুচানৰ এখন গাড়ী দুৰ্ঘটনাত মৃত্যু হয়। এইটো যুৱকজনৰ বাবে এক অকল্পনীয় ট্ৰেজেডী আছিল। কিন্তু তেওঁ তেওঁৰ পত্নীক কি প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল সেয়া মনত পৰিল। এইটো প্ৰতিশ্ৰুতি আছিল যিয়ে তেওঁক এই কঠিন সময়ৰ মাজেৰে পাৰ কৰি ৰাখিছিল। তেওঁ ইমানেই দৃঢ় প্ৰতিজ্ঞ হৈ পৰিছিল যে অৱশেষত তেওঁ ২০০৮ চনৰ বেইজিং অলিম্পিকত জাৰ্মান অলিম্পিক দলৰ অংশ হ'বলৈ নিৰ্বাচিত হৈছিল।

প্ৰতিযোগিতাখনৰ সময়ত, মেথিয়াছ ষ্টেইনাৰে অবিশ্বাস্যভাৱে প্ৰত্যাহ্বানজনিত প্ৰতিযোগীৰ সন্মুখীন হৈছিল। তেওঁৰ তিনিটা ভাৰোত্তোলনৰ প্ৰয়াস আছিল কিন্তু দুটাত বিফল হৈছিল। পোডিয়ামত উপস্থিত হোৱাৰ সম্ভাৱনা হ্ৰাস হোৱা দেখি তেওঁ বাকী থকা সকলোখিনি তৃতীয় আৰু অন্তিম প্ৰচেষ্টাত ৰাখিছিল। আৰু ভাগ্যৰ কথা অনুসৰি, তেওঁ অবিশ্বাস্যভাৱে গধুৰ ওজন উঠাবলৈ সক্ষম হৈছিল, যিটোৱে তেওঁক অলিম্পিকৰ স্বৰ্ণ পদক জিকিছিল। যেতিয়া তেওঁক পদক প্ৰদান কৰা হৈছিল সেই দৃশ্যটো সমগ্ৰ বিশ্বৰ লাখ লাখ দৰ্শকৰ বাবে সম্প্ৰচাৰ কৰা হৈছিল আৰু ষ্টেইনাৰে কেৱল নিজকে সহায় কৰিব নোৱাৰিলে কিন্তু কেমেৰাত তেওঁৰ পত্নীৰ এখন ফটো ধৰি কান্দি উঠিছিল।

বাহু নাই, ভৰি নাই কিন্তু প্ৰেম

2012 চনত, আফগানিস্তানত এটা ইম্প্ৰুভাইজড বোমা বিস্ফোৰণৰ পিছত বোমা নিষ্কাশন বিশেষজ্ঞ টেইলৰ মৰিছ গুৰুতৰভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছিল। বিস্ফোৰণটোৱে তেওঁৰ সকলো হাত-ভৰি লৈ ছিল আৰু ২৩ বছৰীয়া আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ সামৰিক সৈনিকজনৰ জীৱন চিৰদিনৰ বাবে সলনি কৰি দিছিল। চিকিৎসালয়ত আঘাতৰ পৰা আৰোগ্য হোৱাৰ সময়ত, টেইলৰে তেওঁৰ হাত-ভৰি যোৱাৰ বেদনাদায়ক উপলব্ধিৰ সন্মুখীন হৈছিল। তেওঁ এই সত্যৰ সন্মুখীন হ'ব লগা হৈছিল যে তেওঁ গোটেই জীৱন সহায়ৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল হ'ব। এইটো কেৱল তেওঁৰ বাবেই নহয়, তেওঁৰ পৰিয়াল আৰু বিশেষকৈ তেওঁৰ দীৰ্ঘম্যাদী প্ৰেমিকা ডেনিয়েলৰ বাবেও এক অবিশ্বাস্য কঠিন পৰিস্থিতি আছিল। কিন্তু তেওঁক কেতিয়াও এৰি দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে, ডেনিয়েল জীৱনত টেইলৰৰ স্তম্ভ হৈ পৰিছিল। তাই তেওঁক আৰোগ্য হোৱাত সহায় কৰিছিল আৰু এই অবিশ্বাস্য প্ৰত্যাহ্বানপূৰ্ণ সময়ত তেওঁৰ যত্ন লৈছিল।

ডেনিয়েল টেইলৰৰ স্তম্ভ হৈ পৰিছিল

টেইলৰৰ দ্ৰুত আৰোগ্যত ডেনিয়েলে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। তাই কেতিয়াও তেওঁৰ কাষৰ পৰা আঁতৰি যোৱা নাছিল আৰু তেওঁক যথেষ্ট সহায় কৰিছিল যেতিয়া তেওঁ তেওঁৰ নতুন প্ৰস্থেটিক অঙ্গৰ সৈতে পুনৰ খোজ কাঢ়িবলৈ শিকিছিল। টেইলৰ সুস্থ হোৱাৰ পিছত, তেওঁ তেওঁৰ প্ৰিয় প্ৰেমিকাক প্ৰস্তাৱ দিছিল আৰু তেওঁলোকৰ বিয়া হৈছিল। এইটো এটা অবিশ্বাস্যভাৱে অনুপ্ৰেৰণাদায়ক প্ৰেম কাহিনীৰ এক সুন্দৰ সমাপ্তি যিয়ে দেখুৱায় যে ইজনে সিজনক সঁচাকৈয়ে ভাল পোৱা লোকসকলৰ মাজত কেতিয়াও একো থিয় হ'ব নোৱাৰে।

এটা সুখী সমাপ্তিৰ সৈতে দুৰ্ঘটনা

যেতিয়া ফ্ৰেংকৰ পত্নীৰ গাড়ী দুৰ্ঘটনা হৈছিল, তাই ইমানেই আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছিল যে তাই কোমাত পৰিছিল। বছৰ পাৰ হৈ গ'ল কিন্তু ফ্ৰেঙ্কে তেওঁৰ পত্নীক চিকিৎসালয়লৈ যোৱা বন্ধ কৰা নাছিল। যদিও চিকিৎসকসহ প্ৰায় সকলোৱে আশা এৰি দিছিল, তথাপিও তেওঁ বিশ্বাসী হৈ আছিল যে তাই এদিন আৰোগ্য হ'ব। যেতিয়াই তেওঁ তাইক লগ কৰিছিল, তেওঁ তাইৰ সৈতে কথা পাতিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল, তেওঁলোকে ইজনে সিজনৰ সৈতে কটোৱা সেই সকলো সুন্দৰ মুহূৰ্তবোৰ বৰ্ণনা কৰিছিল। এদিন যেতিয়া তেওঁ তাইক তেওঁলোকৰ বিয়াৰ দিনটোৰ ভিডিঅ' দেখুৱালে, তাই লাহে লাহে তাইৰ হাত লৰচৰ কৰিবলৈ ধৰিলে। তাই তাৰ নামটো ফুচফুচাই কৈছিল আৰু জ্ঞান লাভ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। তাই সাৰ পোৱাৰ কেইবা সপ্তাহপিছত, তাই সম্পূৰ্ণৰূপে আৰোগ্য হৈছিল আৰু অৱশেষত ভালৰ বাবে চিকিৎসালয় এৰিবলৈ অনুমতি দিয়া হৈছিল। যেতিয়া দম্পতীহাল গুচি গৈছিল, তাই ফ্ৰেংকক কৈছিল যে তাই কোমাত থাকোতে তেওঁৰ মাত শুনিছিল আৰু এইটো তেওঁৰ কণ্ঠস্বৰ আছিল যি তাইক চেতনালৈ ঘূৰি অহাত সহায় কৰাত আটাইতকৈ ডাঙৰ সহায় আছিল।

কেৰিবিয়ানৰ প্ৰেম পত্ৰ

১৯০৭ চনত ডেভিদ হুৰ্ডে জামাইকাত থকা তেওঁৰ গৃহচহৰৰ পৰা নিউয়ৰ্ক চহৰলৈ স্থানান্তৰিত হয়। যুৱকজনৰ বাবে প্ৰব্ৰজন সহজ নাছিল আৰু তেওঁ ভয়ানকভাৱে ঘৰুৱা হৈ পৰিছিল। তেওঁ নিজৰ চহৰ আৰু তেওঁৰ বন্ধুবৰ্গৰ সংগ হেৰুৱাইছিল। নিজকে বিচলিত কৰিবলৈ ডেভিদ হুৰ্ডে নিজৰ মাতৃভূমিৰ পৰা এজন সম্ভাৱ্য কলম-বন্ধুবিচাৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। তেওঁ কেৰিবিয়ানৰ এভ্ৰিল কাটো নামৰ এগৰাকী মহিলাক বিচাৰি পাইছিল যি তেওঁৰ সৈতে চিঠিপত্ৰ স্থাপন কৰিবলৈ আগ্ৰহী আছিল।

প্ৰতিটো আখৰেৰে ইজনে সিজনক জানিবলৈ যাওক

দুয়োলাহে লাহে ইজনে সিজনক চিনি পাইছিল, এটাৰ পিছত এটা চিঠি। এবছৰৰ পিছত, দুয়ো জনে কেতিয়াও লগ নোপোৱাকৈ ইজনে সিজনৰ প্ৰেমত পৰিছিল। সাত বছৰৰ পিছত, এভ্ৰিল আৰু দায়ূদে প্ৰথমবাৰৰ বাবে লগ পাইছিল। সেইদিনটো তেওঁলোকৰ বিয়াৰ আগদিনা আছিল, যিদৰে দায়ূদে অলপ আগতে তাইক প্ৰস্তাৱ দিছিল। দুয়োবিবাহিত আৰু ছয়টা সন্তান আছিল।

এটা হৃদয়স্পৰ্শী বিদায় উপহাৰ

যেতিয়া জিনৰ মেলানোমা ধৰা পৰিছিল, তেওঁক জীয়াই থাকিবলৈ মাত্ৰ ছয় সপ্তাহ বাকী আছিল। এইটো এটা আচৰিত ৰোগ নিৰ্ণয় আছিল কিন্তু জিনে তেওঁৰ পত্নী কেৰলৰ বাবে সকলো প্ৰয়োজনীয় ব্যৱস্থা কৰিবলৈ এৰি যোৱা সময়খিনি ব্যৱহাৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল, যাৰ সৈতে তেওঁ 30 বছৰ ধৰি বিবাহপাশত আৱদ্ধ আছিল। তেওঁ তেওঁৰ পেঞ্চন টো নগদ কৰিছিল আৰু তেওঁলোকে বাস কৰা ঘৰটো পৰিশোধ কৰিবলৈ টকাখিনি ব্যৱহাৰ কৰিছিল। দ্বিতীয় পদক্ষেপটো আছিল তেওঁৰ পত্নী কেৰল আৰু পৰিয়ালৰ বাকী সকলৰ বাবে ইটালীলৈ ভ্ৰমণৰ ব্যৱস্থা কৰা। যেতিয়া তেওঁলোকে ভেনিছৰ এটা নিৰ্দিষ্ট গীৰ্জালৈ গৈছিল, তেতিয়া এজন যাজকে ইতিমধ্যে দম্পতীহালৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছিল। এই গীৰ্জাত জিনৰ পিতৃ-মাতৃয়ে ৫০ বছৰতকৈও অধিক আগতে বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হৈছিল। সেইদিনা জিন আৰু কেৰলে তেওঁলোকৰ বিবাহৰ শপত বোৰ পুনৰ নৱীকৰণ কৰিছিল আৰু আটাইতকৈ ধুনীয়া দিনটো অতিবাহিত কৰিছিল।

জিনৰ মৃত্যুৰ পিছত, তেওঁৰ পত্নী কেৰলে আৱিষ্কাৰ কৰিছিল যে তেওঁ মৃত্যুৰ অলপ আগতে গোটেই ঘৰটোৰ চাৰিওফালে শ শ পোষ্ট-ইট টোকা লুকুৱাই ৰাখিছিল। বহু মাহধৰি তাই এটাৰ পিছত এটা টোকা পাইছিল। এই কঠিন সময়ত কেৰলক উৎসাহিত কৰাৰ বাবে টোকাবোৰ ধুনীয়া আৰু অতি ব্যক্তিগত মন্তব্য। কিন্তু জিনে এই বিবৃতিবোৰত তেওঁৰ পত্নীক জীৱনৰ প্ৰতিটো দিশ সম্পূৰ্ণৰূপে উপভোগ কৰিবলৈ, তেওঁৰ গাড়ী বিক্ৰী কৰিবলৈ আৰু তাইৰ জীৱনৰ সৈতে আগবাঢ়ি যাবলৈ সোঁৱৰাই দিছিল। এইটো আটাইতকৈ হৃদয়স্পৰ্শী বিদায় উপহাৰ আছিল যিটো এজনে কল্পনা কৰিব নোৱাৰে।

অস্ত্ৰোপচাৰ

যেতিয়া এজন শল্য চিকিৎসকে এজনী সৰু ছোৱালীৰ অস্ত্ৰোপচাৰ কৰিছিল, জটিলতা সৃষ্টি হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। তাই যথেষ্ট তেজ হেৰুৱাইছিল আৰু তেজ সঞ্চাৰণৰ প্ৰয়োজন আছিল। অৱশ্যে, তাইৰ তেজৰ প্ৰকাৰ অ আছিল, যিটো চিকিৎসালয়ত উপলব্ধ নাছিল। সেয়েহে, শল্য চিকিৎসকজনে ছোৱালীজনীৰ সৰু ভায়েকক সুধিছিল, যি ও-টাইপ আছিল, তেওঁলোকে তেওঁৰ পৰা তেজ সংগ্ৰহ কৰিব পাৰিবনে। তেওঁ বৰ্ণনা কৰিছিল যে এইটো অবিশ্বাস্যভাৱে গুৰুত্বপূৰ্ণ, বা তেওঁ কৈছিল, জীৱন আৰু মৃত্যুৰ বিষয়। ডেকা লৰা, আপাতদৃষ্টিত ভয় খাই, শেষত সন্মত নোহোৱালৈকে কেইটামান মুহূৰ্ত নীৰৱে বহি আছিল। তেওঁ উঠি মাক-দেউতাকক সাৱটি ধৰিছিল, তেওঁলোকক বিদায় জনালে। নাৰ্চসকলে তেওঁৰ পৰা তেজ লোৱাৰ পিছত, তেওঁ কিমান মিনিট জীয়াই থাকিবলৈ বাকী আছে জানিলে তেওঁ উদ্বিগ্নতাৰে ফুচফুচাই ক'লে। তেওঁ সম্পূৰ্ণৰূপে নিশ্চিত আছিল যে তেওঁ মৰিবলৈ গৈ আছে যাতে তেওঁৰ ভনীয়েক জীয়াই থাকিব পাৰে। আৰু তেওঁ তেনে কৰিবলৈ ইচ্ছুক আছিল। যেতিয়া নাৰ্চসকলে অনুভৱ কৰিলে যে ডেকা লৰা ভাবিছিল যে তেওঁ মৰিব, তেওঁলোকে তেওঁক উৎসাহিত কৰিছিল আৰু তেওঁক বুজাইছিল যে তেওঁৰ জীয়াই থাকিবলৈ বহুতো আশ্চৰ্যকৰ আৰু আনন্দদায়ক দশক বাকী আছে।

যেতিয়া কেথলিক গীৰ্জাৰ এগৰাকী যুৱ ছাত্ৰীয়ে তাইৰ শিক্ষয়িত্ৰীগৰাকীক তাই কিয় ধৰ্মীয় ভগ্নী হোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল তাৰ কাৰণবোৰ সুধিছিল, তেতিয়া তাইৰ শিক্ষকে তাইক এক হৃদয়স্পৰ্শী প্ৰেমকাহিনী কৈছিল। বহু বছৰ আগতে, যেতিয়া তাই একে বয়সত আছিল, শিক্ষয়িত্ৰীগৰাকীয়ে (তাইক শ্ৰীমতী পেটাৰছন বুলি কওঁ) এটা ধনী পৰিয়ালৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা এজন যুৱকৰ প্ৰেমত পৰিছিল। দুয়োজনে ইজনে সিজনক দেখা আৰম্ভ কৰিছিল আৰু সোনকালে ইজনে সিজনৰ সৈতে গভীৰ সম্পৰ্ক গঢ়ি তোলে। দুৰ্ভাগ্যবশতঃ, যুৱকজনৰ পৰিয়ালে এই সম্পৰ্কৰ সৈতে একেবাৰে একমত হোৱা নাছিল। তেওঁলোকে আনকি তেওঁলোকৰ পুত্ৰক বিদেশত আৰু দূৰৈৰ এখন বিশ্ববিদ্যালয়ত নামভৰ্তি কৰাৰ ভাবুকি দিছিল। যিহেতু শ্ৰীমতী পেটাৰছন দুৰ্বল পৃষ্ঠভূমিৰ পৰা আহিছিল, তেওঁ সম্ভৱতঃ সেই সময়ত তেওঁৰ সৈতে যাব নোৱাৰিলেহেঁতেন। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে যে যদি তেওঁলোকে সম্পৰ্কটো অব্যাহত ৰাখিব বিচাৰে, তেওঁলোকে বিচাৰিলে বা নকৰিলে ইজনে সিজনৰ পৰা পৃথক হ'ব।

কিন্তু তেওঁলোক দুয়ো ইজনে সিজনৰ প্ৰেমত পৰিছিল যে সম্পৰ্কটো সমাপ্ত কৰাটো - যিকোনো প্ৰকাৰে নহওঁক - এটা বিকল্প নাছিল। এই কাৰণে, তেওঁলোকে পলাই যোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল। অতি গোপনীয়তাৰে, তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ পলায়নৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল আৰু এই পৰিকল্পনাবোৰ কাৰ্যকৰী কৰিছিল যেতিয়া যুৱকজনৰ পৰিয়ালে অৱশেষত এই বিষয়ে জানিব পাৰিছিল। কিন্তু পলাই যোৱাৰ পিছত সোনকালে ঘৰলৈ উভতি অহাৰ পৰিৱৰ্তে, দুয়ো কেতিয়াও ঘূৰি যোৱা নাছিল। তেওঁলোকে গীৰ্জাত যোগদান কৰিছিল, পবিত্ৰ আদেশ লৈছিল আৰু বিভিন্ন মানৱীয় অভিযানৰ বাবে পৃথিৱী ভ্ৰমণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। মানুহজনৰ জীৱন শেষ হোৱাৰ অলপ আগতে দুয়োজনে ৪০ বছৰ ভ্ৰমণ কৰিছিল আৰু আনকি বিবাহপাশত আৱদ্ধ হৈছিল।

"মেক-আপ ল'ৰা"

ডেভ এজন মেক-আপ শিল্পী যি নিয়মীয়াকৈ স্থানীয় কমিউনিটি কলেজত মেকআপ আৰ্টিষ্ট্ৰী শ্ৰেণী অনুষ্ঠিত কৰে। সাধাৰণতে, তেওঁৰ বেছিভাগ শিক্ষাৰ্থী মধ্যবয়স্ক গৃহিনী যি তেওঁলোকৰ মেকআপ দক্ষতা সুন্দৰ কৰিব বিচাৰে। কিন্তু এইবাৰ তেওঁ এটা শ্ৰেণী তৈয়াৰ কৰিছিল য'ত মানুহেও অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। নতুন শিক্ষাৰ্থীজন তেওঁৰ শ্ৰেষ্ঠ বছৰবোৰত এজন ভদ্ৰলোক আছিল যাৰ মেকআপ শিল্পীত্বৰ প্ৰতি আপাতদৃষ্টিত সীমাহীন আগ্ৰহ আছিল। তেওঁ যিমান সম্ভৱ সিমান শিকিবলৈ আগ্ৰহী আছিল আৰু তেওঁৰ কামৰ ফলাফলত সন্তুষ্ট নোহোৱালৈকে ৰ'ব নোৱাৰিব।

অৱশ্যেই, আন মহিলাসকল অকলে থকাৰ সময়ত মানুহজন কথোপকথনৰ এক নম্বৰ বিষয় আছিল। অনুমানবোৰ সোনকালে বিয়পিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। তেওঁ সম্ভৱতঃ এজন ট্ৰেন্সভেষ্টাইট আছিল নেকি? অন্যথা তেওঁ এনে শ্ৰেণীত কিয় উপস্থিত থাকিব? কমিউনিটি কলেজখন এক ৰক্ষণশীল গ্ৰাম্য এলেকাত স্থাপন কৰা হৈছিল, যাৰ বাবে আন অংশগ্ৰহণকাৰীসকলে মানুহজনৰ উদ্দেশ্যৰ বিষয়ে যথেষ্ট সন্দেহ কৰিছিল।

গোটেই পাঠবোৰত, মানুহজনে মনোযোগেৰে শুনিছিল আৰু তেওঁ শিকা সকলোবোৰ লিখি ছিল। যেতিয়া দিন আৰু শ্ৰেণী লাহে লাহে সমাপ্ত হ'বলৈ আহিছিল, বাহিৰৰ অংশগ্ৰহণকাৰীসকলে তেওঁলোকৰ কৌতূহল আৰু লুকুৱাব নোৱাৰিলে। যেতিয়া তেওঁলোকে অৱশেষত তেওঁক সুধিছিল যে তেওঁ মেকআপ শিল্পীত্বৰ প্ৰতি ইমান আগ্ৰহী কিয়, তেওঁ আটাইতকৈ প্ৰেৰণাদায়ক সুন্দৰ উত্তৰ দিছিল:

তেওঁ ক'লে, "আপুনি জানেনে, মোৰ মৰমৰ পত্নীয়ে ডায়েবেটিচৰ বাবে আংশিকভাৱে দৃষ্টিশক্তি হেৰুৱাইছিল। তাই আৰু তাইৰ মেকআপ প্ৰয়োগ কৰিবলৈ সক্ষম নহয়। মই ভাবো তাই একেবাৰে ধুনীয়া, মেকআপ অবিহনে আৰু অধিক। তাই এইটো জানে আৰু মই তাইক প্ৰতিদিনে কওঁ। কিন্তু কথাটো হ'ল এইটো,... তাই কেৱল মেক-আপ অবিহনে ঘৰএৰি যাবলৈ সহজ অনুভৱ নকৰে। তাই কেতিয়াও কোনো মেকআপ-আপ নকৰাকৈ বাহিৰলৈ যোৱা নাছিল। মোৰ জীৱনৰ প্ৰেম এনেদৰে দেখি মই সঁচাকৈয়ে দুখী হৈ পৰোঁ। গতিকে মই তাইক আচৰিত কৰিবলৈ এই পাঠ্যক্ৰমটো লোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলো! মই কেৱল তাইৰ মেকআপ কেনেদৰে প্ৰয়োগ কৰিব লাগে শিকিব নিবিচাৰো; মই বিচাৰো যে তাই আটাইতকৈ ধুনীয়া মেক-আপ পিন্ধিব যাতে তাইৰ ভিতৰৰ সৌন্দৰ্যও বাহিৰত জিলিকি উঠে।"

এটা ধ্বংসাত্মক দুৰ্ঘটনা

যেতিয়া টনিয়াই তাইৰ ছোৱালীক স্কুললৈ লৈ গৈ আছিল, তাই এক আচৰিত গাড়ী দুৰ্ঘটনাৰ সাক্ষী আছিল। দুৰ্ঘটনাটো যথেষ্ট গুৰুতৰ আছিল, সেয়েহে তাই সহায় কৰিব পাৰিবনে চাবলৈ তাইৰ গাড়ীৰ পৰা নামি আহিছিল। দুৰ্ঘটনাটোত দুখন গাড়ী জড়িত আছিল। এখন গাড়ী, এখন এছ.ইউ.ভি., সোনকালে জুই লাগিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। তাই লগে লগে পৰীক্ষা কৰিছিল যে গাড়ীখনত যাত্ৰী বাকী আছে নেকি আৰু এজন অচেতন 14 বছৰীয়া লৰা দেখিছিল। সংকোচ নকৰাকৈ, তাই গাড়ীৰ দুৱাৰখন খুলি ছিল আৰু লৰা সুৰক্ষিত স্থানলৈ লৈ আহিছিল। তেওঁক এখন চিকিৎসালয়লৈ অনা হৈছিল য'ত টনিয়া আৰু তাইৰ ছোৱালীয়ে তেওঁক আৰোগ্য হোৱাত সহায় কৰিবলৈ কেইবাবাৰো সাক্ষাৎ কৰিছিল।

সময় পাৰ হ'বলৈ আৰম্ভ কৰাৰ লগে লগে টনিয়াই লক্ষ্য কৰিবলৈ ধৰিলে যে তেওঁৰ ছোৱালীয়ে নিজৰ হিচাপত চিকিৎসালয়লৈ যাবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। যেনেকৈ দেখা গৈছে, দুয়োজন কিশোৰ ইজনে সিজনৰ প্ৰেমত পৰিছিল আৰু ডাঙৰ হোৱাৰ পিছত ইজনে সিজনক বিয়া কৰাইছিল।

এজন পৰিৱৰ্তিত মানুহ

এদিন নাটালীয়ে তাইৰ দেউতাকৰ টুলবক্সত এটা জীৰ্ণ ডায়েৰী পাইছিল। এইটো তেওঁৰ ডায়েৰী আছিল যে তেওঁ ১৮ বছৰ বয়সত ঘূৰণীয়া কৈ লিখিছিল। নাটালীয়ে তাইৰ দেউতাকক একেবাৰে ভাল পায়, যি কেৱল শ্ৰেষ্ঠ দেউতাক নহয় কিন্তু তাইৰ মাকৰ বাবে এজন মৰমীয়াল আৰু দয়ালু স্বামীও। সেয়েহে তাইৰ বাবে ডায়েৰীখন খোলাসহজ নাছিল, কিন্তু অৱশেষত, তাই তেওঁৰ জীৱনৰ বিষয়ে ইমান কৌতূহলী হৈ পৰিছিল যে তাই ইয়াক পঢ়িবলৈ সিদ্ধান্ত লৈছিল। ডায়েৰীখনত অন্তিমটো প্ৰবিষ্টি আছিল এটা চমু পেৰাগ্ৰাফ, ব্যস্ততাৰে লিখা। ইয়াত কোৱা হৈছিল যে প্ৰৱেশ লিখাৰ সময়ত, তেওঁৰ বয়স আছিল 18 বছৰ, এজন সুৰাপায়ী যি অপৰাধমূলক ৰেকৰ্ডৰ সৈতে কলেজৰ পৰা বাদ পৰিছিল। তাইৰ দেউতাকে প্ৰৱেশটোত উল্লেখ কৰিছিল যে এমাহ পিছত তেওঁ কিশোৰ দেউতাক হ'ব। কিন্তু তেওঁ নিজকে প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল যে তেওঁ নিজৰ জীৱন পোন কৰি দিব। যে তেওঁ তেওঁৰ সৰু ছোৱালীজনীৰ দেউতাক হ'ব যিটো তেওঁ কেতিয়াও নাছিল।

মই আশা কৰোঁ আপুনি এই সুন্দৰ চুটি প্ৰেমকাহিনীবোৰ উপভোগ কৰিছে।